wieny's familie: Agnieta Gesina Burks

Sientje werd ze genoemd, mijn oma. Een forse vrouw die 11 kinderen ter wereld bracht. Of ze ook miskramen heeft gehad weet ik niet.
Ik heb haar helaas niet zo lang mee mogen maken. Mijn moeder was een van de jongste uit het gezin. Zij overleed toen ik 6 jaar was. Maar ik heb wel mooie herinneringen aan haar.

Nu was ik wel een van haar lievelingetjes. Was je dat niet dan was ze ook niet zo hartelijk tegen je. Heb ik later begrepen van mijn neven en nichten.

We woonden aan de overkant en ik was meer bij opa en oma dan thuis.

Wekelijks werd het koper gepoetst, ik hielp altijd braaf mee. De traproeden, de deurknoppen, de figuurtjes die aan de wand in de gang hingen, waaronder een salamander, een sleutel en een waterput kan ik mij herinneren.
Wat je als kind ook altijd mocht doen was de haren van het tapijt kammen. Als je dat gedaan had zag het er altijd weer zo mooi uit.
In de achterkamer hing een groot stilleven, ik vond dat altijd prachtig.

Oma zat altijd in een grote fauteuil of was het de rookstoel. Ze had altijd een grote broche op van Rijnsteentjes. Die glinsterden altijd zo mooi.
In de middag werd er altijd een dutje gedaan, dan hoorde je alleen de klok. Die hoor ik nu nog, want hij staat bij mij op het dressoir.

Bij oma zijn betekende ook wel eens verwend worden. Had ze aardappels over dan werden deze met wat ui opgebakken, klontje boter erbij, piccalilly erbij, en smullen maar. Alleen wij tweetjes want opa hoefde dat niet.
Of een beschuitgebakje maken. Dan deed ze boter, hagelslag, weer boter en weer hagelslag erop of suiker en dan had je een gebakje. Zo lekker.

Ik sliep ook regelmatig bij hun, had mijn eigen kamertje aan de voorkant.

Ik had nogal eens mijn neus kapot door de vele korsten. Zij draaide dan een watje om een lucifer, deed er nivea op en smeerde dit in mijn neus. Vond ik altijd fijn, want dan deed het niet zo zeer.

Ging ook regelmatig mee met ze op visite bij bv de dames Nienhuis op de Hoflaan. Vriendinnen van oma.
Of bij de broer van opa (Ome Johan) in Doetinchem. Maar ook wel eens mee geweest naar Coevorden en Ede. Familiebezoek. Altijd gezellig.
Pas achteraf besef je dat ik de enige was die altijd mee mocht. Toentertijd stond ik er niet bij stil.

Oma rook altijd naar lelietjes van Dalen. Daar was ze gek op. Ik heb nog steeds een heel klein stukje zeep van haar. Sentiment. Ook ik ben trouwens gek op dat luchtje. Net al een andere nicht van mij. Toen we daar achter kwamen zeiden we "oma-luchtje".
Waar ze ook gek op was, bitterkoekjes, die had ze volgens mij altijd wel in huis.
En zure komkommer. Zelfs toen ze in het ziekenhuis lag en wij op bezoek gingen nam mijn moeder een schaaltje voor haar mee.
Paling kon je ook altijd aan haar kwijt. De palingboer uit Harderwijk, die ze kende van de markt, kwam later ook wel even aan de deur om vis te brengen. We zijn ook wel eens in Harderwijk op bezoek geweest.
En natuurlijk de erwtensoep niet te vergeten. Mijn zus heeft het recept. Ben zelf niet zo'n soepmaker.

In de keukenkast stonden allemaal Keulse potten. En in de kelder stonden veel weckpotten. Augurken maakte ze zelf in.

Later hoorde ik vaak zeggen dat ze een stuurs karakter had en dat dat kwam omdat ze van oorsprong uit Friesland kwam. Dan is het toch wel lachen dat je er achter komt dat ze van oorsprong uit België komen. Dat stuurse of norse zal wel gekomen zijn door alles wat ze heeft meegemaakt. Zo denk ik er nu tenminste over.
Het was vast ook niet gemakkelijk in de oorlog met vele kinderen, evacuatie en zo. Later een zoon die verhing op de zolder in vrouwenkleren. Ja daar werd niet over gepraat maar verzwegen in die tijd want het was een schande.

Ze was in ieder geval dol op een lolletje en een feestje.

Herinneringen. Ze is soms nog in mijn gedachten. Een prachtige vrouw en de moeite waard om vast te leggen voor het nageslacht. Hier ben ik samen met opa en oma.